Informacje o rzeczowniku „kompania” w słownikach zewnętrznych. Poniżej zostały umieszczone linki do zewnętrznych słowników, w których znaleziono informacje związane z rzeczownikiem kompania: Odmienne części mowy odmieniają się przez przypadki, strony, liczby, osoby lub rodzaje, jednak nie wszystkie odmieniają się przez wszystkie wymienione kategorie. Odmieniając się zmieniają swoją formę. Odmienne części mowy to: czasownik; rzeczownik; przymiotnik; liczebnik; zaimek; Nieodmienne części mowy Rzeczownik odmienia się przez liczby i przypadki, ale nie odmienia się przez rodzaje. Każdy rzeczownik już ma swój własny rodzaj, np. kot jest rodzaju męskiego, książka jest rodzaju żeńskiego. Dokładniej rzecz mówiąc, każdy rzeczownik występuje w swoim określonym rodzaju (męski, żeński i niejaki w liczbie pojedynczej oraz Odmiana czasownika przez osoby - przykłady. Odmianę czasownika nazywamy koniugacją. Czasowniki odmieniają się nie tylko przez osoby, ale także przez liczby, czasy, strony, tryby, rodzaje i aspekty. Podczas odmiany czasownik może przyjmować różne końcówki. 1. Informacje o rzeczowniku „przysięga” w słownikach zewnętrznych. Niżej znajdziesz linki do słowników zewnętrznych, w których znaleziono informacje związane z rzeczownikiem przysięga: Informacje o rzeczowniku „klej” w słownikach zewnętrznych. Poniżej znajdziesz linki do zewnętrznych słowników, w których znaleziono informacje związane z rzeczownikiem klej: yoqvNC. Lista słów najlepiej pasujących do określenia "odmiana wyrazów przez przypadki i liczby":DEKLINACJARZECZOWNIKRZĄDMAMAKWADRATPOSTĘPKONIUGACJAREDUKCJATEMATZWROTJĘZYKTOPPIESIMIĘPIERWIASTEKCZYNNIKSCENAZAPISKRZYŻÓWKAMOWA W tej lekcji nauczysz się odmiany rodzajnika oraz dowiesz się, jak się jej sprytnie nauczyć. Na końcu lekcji czekają na ciebie interaktywne ćwiczenia na odmianę rodzajnika. Chcesz więcej prostych wyjaśnień gramatyki niemieckiej? Ta lekcja jest częścią kursu: Gramatyka A1/A2 Spis treści1 Odmiana rodzajnika niemiecki – co to jest i po co to jest?2 Der, die, das odmiana (rodzajnik określony niemiecki)3 Ein, eine odmiana (rodzajnik nieokreślony niemiecki)4 Odmiana przeczenia kein5 Odmiana rodzajnika niemiecki – podsumowanie6 Poćwicz odmianę rodzajnika!7 Wasze najczęściej zadawane pytania o odmianę rodzajnika Odmiana rodzajnika niemiecki – co to jest i po co to jest? Rodzajniki niemieckie zmieniają się w zależności od płci, przypadku i liczby rzeczownika, przed którym stoją. Jak już wiesz z poprzedniej lekcji o rodzajnikach niemieckich, w języku niemieckim są 3 rodzajniki określone: „der” dla rodzaju męskiego, „die” dla rodzaju żeńskiego oraz „das” dla rodzaju nijakiego. Oprócz tego jest rodzajnik nieokreślony (ein, eine) i przeczenie “kein”. Niestety to nie koniec sagi o rodzajnikach – rodzajniki niemieckie odmieniają się przez przypadki. To właśnie sprawka tej całej odmiany, że raz jest „der„, raz „den„, raz „dem„.. i tak dalej. Chodzi o to, że jak zmienia się przypadek, to zmienia się też rodzajnik: : „Das ist der Hund.” (rodzajnikiem w Nominativ dla rodzaju męskiego jest „der”) „Ich spaziere mit dem Hund.” ( „der” zamienił się na „dem”, bo przypadek zamienił się na Dativ) „Siehst du den Hund da?” ( „der” zamienił się na „den”, bo przypadek zamienił się na Akkusativ) Der, die, das odmiana (rodzajnik określony niemiecki) Ale, ale – jest też dobra wiadomość! Jedyną tabelką którą musisz się tak naprawdę nauczyć jest ta poniżej. Jest to odmiana rodzajnika określonego (der, die, das) przez wspomniane 4 przypadki: Odmiana rodzajnika określonego (der, die, das) przyprawia uczących się niemieckiego o ból głowy, ponieważ na pierwszy rzut oka wydaje się, że rodzajniki określone odmieniają się bez ładu i składu. Gdy jednak przyjrzymy się tabelce dokładniej, na pewno zauważysz, że: dopełniacz (Genitiv) to przeplatanka des-der-des-der w celowniku (Dativ) rodzaj męski i nijaki są takie same (dem) biernik (Akkusativ) jest taki sam jak mianownik – z różnicą w rodzaju męskim Ein, eine odmiana (rodzajnik nieokreślony niemiecki) Kolejna tabela? Tylko nie to! 🙂 Ale spójrz na nią dokładniej, a zauważysz, że tak naprawdę już ją umiesz: końcówki, które dostaje rodzajnik określony podczas odmiany, są identyczne jak te w odmianie rodzajnika określonego: I jeszcze jedna dobra wiadomość: Rodzajnik nieokreślony nie występuje w liczbie mnogiej. Odmiana przeczenia kein Przeczenie “kein” odmienia się tak, jak rodzajnik nieokreślony w liczbie pojedynczej, a w liczbie mnogiej tak, jak rodzajnik określony. Ta cała odmiana rodzajnika chyba nie jest taka straszna? 🙂 Jak już poznałaś/-eś odmianę rodzajnika, to koniecznie musisz też dowiedzieć się, jak odmieniać przymiotniki niemieckie – kliknij tutaj: Odmiana przymiotnika niemiecki. Odmiana rodzajnika niemiecki – podsumowanie Rodzajnik w zdaniu jest zawsze w jednym z czterech przypadków, czyli odmienia się przez przypadki (deklinacja) Odmiana rodzajnika nieokreślonego (ein, eine) jest bardzo podobna do odmiany rodzajnika określonego (der, die, das) – rodzajnik nieokreślony dostaje te same końcówki, jakie ma podczas odmiany rodzajnik określony Rodzajnik nieokreślony nie występuje w liczbie mnogiej, a więc się nie ma co się odmieniać przez przypadki Przeczenie kein odmienia się tak, jak rodzajnik nieokreślony w liczbie pojedynczej i tak, jak rodzajnik określony w liczbie mnogiej Poćwicz odmianę rodzajnika! Gotowy na ćwiczenia? Tutaj znajdziesz kilka interaktywnych ćwiczeń na odmianę rodzajnika w języku niemieckim. Wasze najczęściej zadawane pytania o odmianę rodzajnika Jak rodzajnik określony odmienia się przez przypadki? W rodzaju męskim rodzajnik „der” odmienia się: der Schüler (Nominativ), des Schülers (Genitiv), dem Schüler (Dativ), den Schüler (Akkusativ). W takiej samej kolejności w rodzaju żeńskim rodzajnik odmienia się tak: die Frau, der Frau, der Frau, die Frau. A w rodzaju nijakim: das Kind, des Kindes, dem Kind, das Kind. I jeszcze liczba mnoga: die Bäume, der Bäume, den Bäumen, die Bäume. Jak ułatwić sobie naukę odmiany rodzajników przez przypadki? Będzie Ci prościej nauczyć się odmiany rodzajnika, jeśli zapamiętasz te zasady: W dopełniaczu (Genitiv) rodzajniki przeplatają się: des-der-des-der. W celowniku (Dativ) rodzaj męski i nijaki są identyczne (dem). Biernik (Akkusativ) brzmi tak samo jak mianownik – oprócz rodzaju męskiego. Jak odmienia się rodzajnik nieokreślony przez przypadki? Aby odmienić rodzajnik nieokreślony, dodaj te same końcówki, jak przy odmianie rodzajnika określonego, np. w rodzaju męskim: ein Vater (Nominativ), eines Vaters (Genitiv), einem Vater (Dativ), einen Vater (Akkusativ). W liczbie mnogiej natomiast nie ma rodzajnika nieokreślonego. (50 votes, average: 4,92 out of 5)Loading... Odmiana przez osoby dotyczy wykonawcy czynności. Żeby określić osobę, musisz zadać sobie pytanie: kto tę czynność wykonuje? Czyli kto jest podmiotem? Odmiana czasowników przez osoby i liczby OsobaCzasowniki w liczbie pojedynczejCzasowniki w liczbie mnogiejja, my, czyli pierwsza osoba w liczbie pojedynczej i mnogiejwidzę, gram, kroję, wiemwidzimy, gramy, kroimy, wiemyty, wy, czyli druga osoba w liczbie pojedynczej i mnogiej widzisz, grasz, kroisz, wieszwidzicie, gracie, kroicie, wiecie on, ona, ono oraz oni, czyli trzecia osoba w liczbie pojedynczej i mnogiejwidzi, gra, kroi, wiewidzą, grają, kroją, wiedzą Dobrze wiedzieć W wielu innych językach określanie w zdaniu osoby jest konieczne dla zrozumienia jego sensu. Na przykład w języku angielskim czasowniki nie odmieniają się przez osoby i liczby (poza wyjątkiem w 3 osobie liczby pojedynczej, kiedy do czasownika dodaje się końcówkę -s lub -es). W języku polskim nie musimy określać, kto wykonuje daną czynność. Nie mówimy więc zazwyczaj: ja czytam, ty lubisz, on widział, tylko po prostu: czytam, lubisz, widział. Wielu obcokrajowcom, którzy uczą się języka polskiego, sprawia to niemałą trudność. Odmiana czasowników przez rodzaje i liczby Czasowniki w czasie przeszłym w trzeciej osobie (np. widział) odmieniają się również przez rodzaje: męski, żeński, nijaki, męskoosobowy oraz niemęskoosobowy. Przykłady czasowników w rodzaju męskim, żeńskim i nijakim (liczba pojedyncza)RodzajCzasowniki w liczbie pojedynczejrodzaj męskiwidział (Jan widział), powiedział (mężczyzna powiedział), szczekał (pies szczekał), przeciekał (kran przeciekał)rodzaj żeński widziała (dziewczyna widziała), powiedziała (Halina powiedziała), szczekała (suczka szczekała), przeciekała (beczka przeciekała)rodzaj nijakiwidziało (dziecko widziało), powiedziało (dziecko powiedziało), szczekało (szczenię szczekało), przeciekało (połączenie przeciekało) Przykłady czasowników w rodzaju męskoosobowym i niemęskoosobowym (liczba mnoga)RodzajCzasowniki w liczbie pojedynczejrodzaj męskoosobowykrzyczeli (panowie krzyczeli), gasili (strażacy gasili), gotowali (kucharze gotowali)rodzaj niemęskoosobowy śmiały (babcie się śmiały), klękały (bydlęta klękały), rozpościerały się (góry się rozpościerały)Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij zapytał(a) o 18:11 Odmiana przez liczby i przypadki. Mam przez liczby i przypadki,odmienić ''uśmiechnięta dziewczyna''. Byscie podali jak to ma być ? Bo się w tym gubię,a zapomniałam paru rzeczy ;] To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź Przypadki :) Mianownik (kto ? co? jest) uśmiechnięta dziewczyna Dopełniacz(kogo?czego? nie ma) uśmiechniętej dziewczyny Celownik(komu? czemu ? się przyglądam) uśmiechniętej dziewczynie Biernik(kogo? co ? widzę ) uśmiechniętą dziewczynę Narzędnik(z kim? z czym? idę) z usmiechniętą dziewczyną Miejscownik(o kim ? o czym ? myślę ) o uśmiechniętej dziewczynie Wołacz ( o ty! o wy!) o uśmiechnięta dziewczyna ! Odpowiedzi Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Co to jest przypadek? Jakie są przypadki w języku polskim? Na jakie pytania odpowiadają? Wyjaśniamy wszystkie sekrety siedmiu przypadków gramatycznych. Podajemy liczne przykłady i ćwiczenia. Sprawdź, dlaczego przypadki w gramatyce języka polskiego odgrywają tak dużą rolę. To nie jest dzieło przypadku. Z nami uporządkujesz wiedzę na temat przypadków, poznasz teorię i wykonasz kilka ćwiczeń. Układając je, postaraliśmy się, by nie zabrakło rzeczowników, których odmiana jest dość trudna. W razie wątpliwości – zawsze możesz sięgnąć do klucza z prawidłowymi odpowiedziami. Spis treści Co to są przypadki w gramatyce? Jakie są przypadki w języku polskim? Przypadki: charakterystyka, funkcje, przykłady Odmiana przez przypadki: ćwiczenia Co to są przypadki w gramatyce? Przypadki to kategoria gramatyczna, dzięki której wiemy, jaką funkcję w zdaniu pełnią: rzeczowniki, przymiotniki, zaimki, liczebniki, imiesłowy odmienne. Wymienione części mowy odmieniają się przez przypadki. Odmiana części mowy przez przypadki to deklinacja. Podczas odmiany przez przypadki poszczególne części mowy mają różne formy (przybierają różne końcówki). Wystarczy zapamiętać, jakie przypadki występują w języku polskim i jakie odpowiadają im pytania, aby odmiana wyrazów przez przypadki stała się prosta. Pytania odpowiadające poszczególnym przypadkom łatwiej zapamiętać, dzięki słówkom pomocniczym, które podajemy niżej. Jakie są przypadki w języku polskim? W języku polskim mamy siedem przypadków: Mianownik (M.) – kto? co? (słówko pomocnicze: jest) – np. stół, krzesło, brama Dopełniacz (D) – kogo? czego? (nie ma) – np. stołu, krzesła, bramy Celownik (C) – komu? czemu? (się przyglądam) – np. stołowi, krzesłu, bramie Biernik (B) – kogo? co? (widzę) – np. stół, krzesło, bramę Narzędnik: (N) – z kim? z czym (idę) – np. stołem, krzesłem, bramą Miejscownik (Msc.) – o kim? o czym? (myślę) – np. stole, krześle, bramie Wołacz (W) – o! – np. stole, krzesło, bramo Sprawdźmy teraz, czym charakteryzują się poszczególne przypadki gramatyczne. Przypadki gramatyczne – charakterystyka, funkcje, przykłady Mianownik To pierwszy z 7 przypadków w języku polskim. To właśnie w mianowniku występują hasła w słownikach, w mianowniku również często występuje podmiot w zdaniu. Mianownik odpowiada na pytania: kto? co? (kto jest? co jest?) Przykłady części mowy w mianowniku: mama (rzeczownik w liczbie pojedynczej), domy (rzeczownik w liczbie mnogiej) piękna (przymiotnik), my (zaimek), jedenaście (liczebnik), mówiący (imiesłów przymiotnikowy czynny – odmienny). Dopełniacz Dopełniacz odpowiada na pytania: kogo? czego (kogo nie ma? czego nie ma?) Dopełniacz to drugi przypadek w języku polskim. Często stosujemy go w zdaniach przeczących (np. Jacek nie kupił lodów czekoladowych) lub w zdaniach, w których występuje relacja przynależności (np. Szarlotka Żanety nie ma sobie równych). Przykłady części mowy w dopełniaczu: kogo? czego? – mamy (w liczbie pojedynczej), mam (w liczbie mnogiej), pięknej, nas, jedenastu, mówiącego Celownik Celownik odpowiada na pytania: komu? czemu? (komu się przyglądam? czemu się przyglądam?) Celownik to trzeci przypadek w języku polskim. Bardzo często możemy go spotkać w towarzystwie takich czasowników jak: obiecywać (komu? np. siostrze, czemu? np. maskotce – że już więcej się jej nie zgubi), dziękować (komu?, bratu; czemu? opatrzności), sprzedawać (komu? np. klientom; czemu? polityce, np. sprzedał się polityce), oddawać (komu? sąsiadom; czemu? miastu, np. zasługi), pomagać (komu? ojcu; czemu: instytucji), mówić (komu? dziecku, czemu: górom, np. Mówiłem górom, że je kocham). Forma celownika często łączy się też z przyimkami: dzięki (komu? – dzięki tobie; czemu? – dzięki szkole), przeciw (komu? – przeciw Tomkowi, czemu? – przeciw niesprawiedliwości), wbrew (komu? – wbrew koledze; czemu? –wbrew sumieniu) Przykłady części mowy w celowniku: (komu? czemu? się przyglądam) mamie (w liczbie pojedynczej), mamom (w liczbie mnogiej), pięknej, nam, jedenastu, mówiącemu Biernik Biernik odpowiada na pytania: kogo? co? (kogo widzę? co widzę?) To czwarty przypadek gramatyczny w języku polskim. Rzeczowniki i zaimki osobowe (ja, ty, on) występujące w bierniku (a więc: mnie, ciebie, jego) – pełnią w zdaniach funkcję dopełnienia (bliższego), natomiast przymiotniki w bierniku – funkcję przydawki. Przykłady części mowy w bierniku: (kogo? co? widzę) mamę (w liczbie pojedynczej), mamy (w liczbie mnogiej), piękną, nas, jedenasty, mówiącego Narzędnik Narzędnik odpowiada na pytania: (z) kim? (z) czym? (z kim idę? z czym idę) Narzędnik to piąty przypadek w języku polskim. Służy do określania: narzędzia – np. posługuję się (kim? czym?): sztućcami, wiertarką, komputerem, środka lokomocji – np. jadę (kim? czym?): pociągiem, rowerem, kajakiem, wskazywania zainteresowań – np. interesuję się (kim? czym?): literaturą, modelarstwem, grami. Narzędnik lubi towarzystwo przyimków, np. z, pod, nad. Miejscownik Miejscownik odpowiada na pytania: o kim? o czym? (o kim myślę? o czym myślę?) To szósty przypadek w języku polskim. Miejscownik opisuje miejsce (w związku z tym wymaga użycia przyimka, np. „o”, „w”). Przykłady części mowy w bierniku: (o) mamie, (o) pięknej, (o) nas, (o) jedenastym, (o) mówiącym Wołacz Wołacz nie odpowiada na żadne pytania. To ostatni przypadek w języku polskim. Rzeczowniki w formie wołacza pełnią funkcję apelu (zawołania) kierowanego do osób lub rzeczy. We współczesnej polszczyźnie potocznej coraz częściej zamiast wołacza używamy mianownika (np. (o) Marcin, zamiast (o) Marcinie. Przykłady części mowy w wołaczu: (o) mamo! (o) piękna!, (o) my!, (o) jedenasty!, (o) mówiący! Odmiana przez przypadki: ćwiczenia Ćwiczenie 1. Odmień przez przypadki (w liczbie mnogiej i pojedynczej) rzeczowniki z przymiotnikami: tutejszy ksiądz, mały książę, urocza księżniczka. Odpowiedzi znajdziesz na końcu. Ćwiczenie 2. Jak będzie wyglądała odmiana przez przypadki rzeczowników połączonych z liczebnikami? Odmień w liczbie mnogiej: dwóch sędziów, pięciu wegetarian i pięćdziesiąt kilogramów. Ćwiczenie 3. Dopisz do rzeczowników odpowiednie formy przypadków. Podaj: Dopełniacz liczby pojedynczej rzeczownika kiwi:... Celownik liczby pojedynczej rzeczownika Amerykanin:... Biernik liczby pojedynczej rzeczownika poeta:... Narzędnik liczby mnogiej rzeczownika wiosna:... Miejscownik liczby mnogiej rzeczownika radio:... Wołacz liczby mnogiej rzeczownika uczniowie:... Odpowiedzi: Ćwiczenie 1 – odpowiedzi Liczba pojedyncza: M. tutejszy ksiądz, mały książę, urocza księżniczka D. tutejszego księdza, małego księcia, uroczej księżniczki C. tutejszemu księdzu, małemu księciu, uroczej księżniczce B. tutejszego księdza, małego księcia, uroczą księżniczkę N. tutejszym księdzem, małym księciem, uroczą księżniczką Ms. tutejszym księdzu, małym księciu, uroczej księżniczce W. tutejszy księże! mały książę! urocza księżniczko! Liczba mnoga: M. tutejsi księża, mali książęta, urocze księżniczki D. tutejszych księży, małych książąt, uroczych księżniczek C. tutejszym księżom, małym książętom, uroczym księżniczkom B. tutejszych księży, małych książąt, urocze księżniczki N. tutejszymi księżmi, małymi książętami, uroczymi księżniczkami Ms. tutejszych księżach, małych książętach, uroczych księżniczkach W. tutejsi księża! mali książęta! urocze księżniczki! Ćwiczenie 2 – odpowiedzi M. dwóch sędziów, pięciu wegetarian, pięćdziesiąt kilogramów D. dwóch sędziów, pięciu wegetarian, pięćdziesięciu kilogramów C. dwóm sędziom, pięciu wegetarianom, pięćdziesięciu kilogramom B. dwóch sędziów, pięciu wegetarian, pięćdziesiąt kilogramów N. dwoma sędziami, pięcioma wegetarianami, pięćdziesięcioma kilogramami Ms. dwóch sędziach, pięciu wegetarianach, pięćdziesięciu kilogramach W. dwóch sędziów! pięciu wegetarian! pięćdziesiąt kilogramów! Ćwiczenie 3 – odpowiedzi D. l. poj. kiwi: kiwi C. l. poj. Amerykanin: Amerykaninowi B. l. poj. poeta: poetę N. l. mn. wiosna: wiosnami Ms. l. mn. radio: radiach W. lm. uczniowie: uczniowie! Zobacz także: Odmiana przez przypadki? Deklinacja może być prosta! Rzeczownik – co to jest, jak się odmienia, na jakie pytania odpowiada (przykłady) Co to jest przymiotnik: na jakie pytania, przez co się odmienia i jak się go stopniuje (przykłady)

odmiana przez przypadki i liczby